ศูนย์ประกันสุขภาพ

วันจันทร์ที่ 19 มีนาคม พ.ศ.2555 ศุนย์ประกันสุขภาพได้รับแจ้งจากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย ซึ่งเจ้าหน้าที่คนนี้ได้ถูกร้องขอให้ติดตามข่าวสารของน้องอยู่ตลอด เนื่องด้วยมีบ้านอาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกันกับบ้าน "น้องโอม" ผู้ป่วยโรค "มะเร็งกระดูก"  ทราบว่าน้องโอมช่วงนี้ทานอาหารได้น้อยลง อาการปวดตามขาข้างที่บวมมีความรุนแรงมากขึ้น ทางคุณพ่อของน้องจึงร้องขอยาที่จะใช้ระงับความปวดให้น้องเพื่อใช้ทานเองที่บ้าน ผ่านมายังโรงพยาบาล

 วันอังคารที่ 20 มีนาคม พ.ศ.2555 ได้มีการเตรียมการเรื่องความต้องการยาระงับความเจ็บปวดของน้องโอมตั้งแต่ช่วงเช้าของวัน โดยจัดให้มีทีมเยี่ยมออกไปให้คำปรึกษาเรื่องการใช้ยาและประเด็นอื่นร่วมด้วย เจ้าหน้าที่ร่วมเดินทางในครั้งนี้จึงมีด้วยกัน 3 ฝ่าย 3 คนคือมีทั้ง เภสัชกร พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ เจ้าหน้าที่งานประกันสุขภาพและรับปลายทางอีก 1 คนคือเจ้าหน้าที่จากที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพประจำตำบลโคกงาม เขตรับผิดชอบเครือข่ายสุขภาพชุมชนที่มีความใกล้ชิดกับชุมชนในระบบของการดูแลสุขภาพมากที่สุด

 เราออกเดินทางในช่วงบ่าย ได้พบกับคุณพ่อคุณแม่ น้องโอมและ "พี่สาว" อีกหนึ่งบุคคลสำคัญในครอบครัวนี้ ซึ่งให้ความสำคัญของการดูแลน้องในยามนี้เป็นที่สุด คุณพ่อของน้องเล่าว่าได้ไปรับตัวพี่สาวกลับมาจากกรุงเทพฯ เมื่อไม่นานมานี้เอง โดยตัวพี่สาวเองได้ลาออกจากงานเพื่อต้องการให้เวลากับน้องชายและครอบครัวในช่วงนี้ให้มากที่สุด ได้ฟังแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งกับความเสียสละและความรักของพี่สาวที่มีต่อน้องชายของครอบครัวนี้ตามไปด้วย

 "ตอนนี้น้องเป็นคนใหม่แล้วนะ"  คุณพ่อน้องโอมพูดขึ้น ก็สืบเนื่องมาจากความทุกข์ใจของครอบครัวและผู้เป็นพ่อที่เห็นลูกชายต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ จำเป็นต้องหาทุกวิธี ทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ แม้จะไม่เกิดผลให้เห็นอย่างชัดแจ้งทางด้านกายภาพแต่ก็สามารถส่งผลบวกทางด้านจิตใจก็เป็นสิ่งหนึ่งที่มีคุณค่ายิ่งในเวลานี้ เมื่อทราบว่ามีผู้ทรงศีล พระอาจารย์ดี พระอาจารย์เก่ง เดินทางมาจำวัดหรือปฏิบัติธรรมในระแวกใกล้เคียงแถวบ้าน ไม่เป็นอันช้าที่จะต้องนิมนต์พระอาจารย์มาปัดเป่าบรรเทาทุกข์ที่น้องโอมและครอบครัวกำลังประสบอยู่ "อาจารย์แนะนำให้เปลี่ยนชื่อเสียใหม่ทั้งชื่อจริงชื่อเล่น ชื่อโอมไม่มีแล้ว อมทุกข์อมโศก เดี๋ยวนี้มีแต่น้องกล้า มีแต่ความเก่งความกล้า" คุณพ่อค่อยๆ เล่าที่มาและความหมายของชื่อที่เปลี่ยนใหม่ซึ่งได้มาเมื่อวันที่ 19 มีนาคมที่ผ่านมานี้เอง

 วันนี้น้องกล้า(ชื่อที่เปลี่ยนใหม่)ดูไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่นัก หลังจากคราวที่ได้มาเยี่ยมน้องในครั้งที่ผ่านมา ร่างกายน้องดูผ่ายผอมลงตามลำดับ ขาที่บวมอยู่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะยุบลงแม้เพียงนิด วันนี้น้องนอนอยู่บนเตียงนอนทั้งวัน ไม่สามารถลุกมาทำกิจกรรมต่างๆ ได้ แม้ว่าการกลับมาของพี่สาวในครั้งนี้จะกลับมาพร้อมกับจานดาวเทียมที่ทำให้ทีวีที่น้องดูเป็นประจำมีช่องรายการที่น่าสนใจมากขึ้นกว่าเดิมก็ตาม "เล่นเกมส์ฟุตบอลด้วยกันซักนิดมั้ย" ผมถามเพื่อชักชวนน้องกล้าทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบที่สุด แต่ก็ได้รับเพียงอาการส่ายหน้า "เหนื่อยครับ อยากนอนเฉยๆ มากกว่า" น้องกล้าตอบด้วยเสียงที่ดังอยู่ในลำคอ เป็นอันว่าการมาเยี่ยมน้องครั้งนี้ผมก็ไม่ได้ทำกิจกรรมที่ีเคยให้สัญญากับน้องไว้เลย

บ่ายวันนั้น หลังจากทีมเยี่ยมให้คำแนะนำการดูแลและการให้ยา เพิ่มเติมด้วยช่องทางการได้รับบริการต่างๆ อย่างทันท่วงที ยามเมื่อน้องหรือครอบครัวต้องการความช่วยเหลือ ทีมเยี่ยมจึงขออนุญาตทางครอบครัวเดินทางกลับ