ศูนย์ประกันสุขภาพ

ของฝาก..

หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจการประชุมในช่วงบ่าย ผมกลับมาที่ห้องทำงาน เห็นถุงพลาสติกใส่ของอะไรบางอย่าง พร้อมโน๊ตข้อความลายมือของปุ๊กกี้บอกที่เขียนฝากไว้

"ยายหวาง..คนไข้ สปปล"ผมพยายามนึกทบทวน เพราะคนไข้ สปปล.ที่มาใช้บริการที่ศูนย์ประสุขภาพ ในแต่ละสัปดาห์ โดยเฉพาะวันพฤหัสที่มีการเปิดด่านเป็นวันที่จะมีคนไข้ สปปล.ที่มีปัญหาเรื่องค่ารักษาพยาบาลถูกส่งมาที่ศูนย์ประกันบ่อยๆ

"พี่โด้มีคนไข้ลาวคนหนึ่ง แกเป็นเบาหวานต้องตัดขา ตอนนี้ Admit อยู่ใน ward แกดูกังวลใจเรื่องค่ารักษาพยาบาลมากเลย กลัวว่าจะไม่มีเงินจ่าย.."

ต่าย นักกายภาพบำบัด บอกผมหลังจากที่พูดคุยปรึกษากันเรื่องงานกัน มีคนไข้หลายรายที่ต่าย มักให้ข้อมูลในเชิงลึกที่กับผมโดยที่คนไข้ไม่ได้ร้องขอ ถ้าเป็นกรณีปกติทั่วไปเจ้าหน้าที่จะส่งมาหาผมที่ศูนย์ประกัน แต่สำหรับรายนี้ผมคงต้องเข้าไปเยี่ยมใน Ward 

ผมแนะนำตัวและบอกถึงวัตถุประสงค์ที่มาคุยด้วยกับ ยายหวางและลูกสาวที่มาเฝ้าดูแลอาการ ท่ามกลางความสนใจของคนไข้เตียงข้างๆ สีหน้าของยายหวางดูไม่ค่อยสดชื่นนัก มีหลายอย่างที่ยังคงทิ้งร่อยรอยบอกว่าก่อนหน้านี้ยายแกคงร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง ข้อมูลการเจ็บป่วยคร่าวๆเท่าที่ผมรู้ คือ ยายแกป่วยเป็นเบาหวาน เดินทางมารักษาที่โรงพยาบาลอยู่หลายครั้ง และก่อนหน้านี้มีภาวะแทรกซ้อนต้องไปตัดขาที่โรงพยาบาลเลย หมดค่ารักษารวมค่าเดินทาง ค่ากินค่าอยู่ไปหมื่นกว่าบาท..

 "  ยายอยากกลับบ้าน.."  คำพูดสั้นๆ ที่ไม่มีคำอธิบายเหตุผลอะไรมากนัก แต่ลูกสาวยายหวางตอบแทนว่า แม่แกกังวลเรื่องค่ารักษา ที่จะต้องหามาจ่ายหมอ ยิ่งอยู่นานค่าใช้จ่ายยิ่งเยอะ ไม่รู้จะไปหาที่ไหนมาจ่าย ไม่อยากให้ลูกเดือดร้อน เลยอยากกลับบ้านจะตายก็ขอไปตายที่บ้าน 

" นี่ก็เพิ่งไปจ่ายที่โรงพยาบาลเลยมาแปดพันกว่าบาท เงินก็ไม่มี แต่คุณหมอเพิ่นใจดีลดให้ " ลูกสาวตอบ

" แล้วตอนนี้ค่ากินค่าอยู่แต่ละวันทำอย่างไง "  ผมถาม

" ตอนนี้ก็ขออาศัยกินข้าวโรงพยาบาล คุณหมอเพิ่นสงสารเลยเอาข้าวคนป่วยให้กิน "   เธอตอบพร้อมรอยยิ้มเศร้าๆ  

ผมสอบถามข้อมูลอื่่นๆ ของครอบครัวนี้ รวมถึงญาติพี่น้องและการเดินทางมาจากฝั่งลาวมารักษาที่เมืองไทย อาชีพ รายได้ การทำมาหากินในปัจจุบัน  หนึงคนป่วย ..หนึ่งคนดูแลต้องหยุดทำงานเพื่อมาคอยดูแลแม่ เงินที่มีติดตัวมาซึ่งอาจจะเป็นเงินก้อนที่สะสม หรือหยิบยืมมาหมดไปกับค่ารักษาพยาบาล  ดูจะเป็นเหตุผลสำคัญที่ยายหวางอยากกลับบ้าน เพราะสงสารลูกที่ต้องหาเงินจำนวนมากเพื่อเอามาจ่ายค่าหมอ..

ผมบอกยายหวางกับลูกสาวว่าไม่ต้องกังวลเรื่องค่ารักษา ขอให้อยู่พักรักษาให้สบายใจ ส่วนค่ารักษาทางโรงพยาบาลจะดูแลอนุเคราะห์โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด รวมถึงขาเทียมที่จะต้องมาทำในอนาคตด้วย  ก่อนกลับผมบอกให้ลูกสาวยายหวางไปพบที่ศูนย์ประกันสุขภาพ เพื่อรับเงินกองทุนพระราชทานในสมเด็จพระเทพฯ เอาไว้ใช้ซืออาหาร

ลูกสาวยายหวาง แวะมาลาและขอบคุณผมหลังจากที่หมอบอกว่าจะให้กลับบ้าน วันนี้ดูเธอมีสีหน้าสดชื่นและดูสบายใจมากขึ้น คงดีใจที่จะได้กลับบ้านหลังจากที่ต้องมาอยู่เฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลานาน ผมมอบเงินกองทุนฯ อีกส่วนหนึ่งให้เป็นค่ารถกลับบ้าน 

.................................

ผมเปิดดูของฝากจากยายหวาง ข้างในมีหน่อไม้ดอง 2ถุง กบตากแห้งสิบกว่าตัว อาหารเย็นวันนี้ทอดกบและให้แม่ตำน้ำพริกเพิ่มอีกสักหนึ่งอย่างน่าจะดี..