วันเสาร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

ทีมงานจากโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ที่พร้อมกันอาสามาด้วยใจ เพื่อติดตามผู้ป่วยเด็กรายหนึ่งซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่รับผิดชอบ ของโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย โดยการติดต่อประสานงานจากอาจารย์ของผู้อำนวยการ เมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษานักศึกษาแพทย์ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ผมได้รับมอบหมายให้คอยต้อนรับ และอำนวยความสะดวกให้กับทางคณะในเรื่องข้อมูล การลงติดตามในพื้นที่ ซึ่งทีมงานที่เดินทางมาประกอบด้วยพยาบาลและนักสังคมสงเคราะห์ สองในห้าคนเป็นเพื่อนกับผู้อำนวยการ ทำให้บรรยากาศการพูดคุยเป็นไปอย่างสบายๆและเป็นกันเอง

ผู้ป่วยที่ทางคณะมาติดตาม รายหนึ่งเป็นเด็กอายุ 13ปี ป่วยด้วยโรคมะเร็งกระดูก ซึ่งเคยถูกส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์ในช่วงปีที่ผ่านมา ผู้อำนวยการได้ใช้เวลาในการพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเพื่อนเก่าและทีมงาน รวมถึงได้พาชมการดำเนินงานของโรงพยาบาลก่อนเวลาที่จะลงเอยมื้อเที่ยงกันที่ร้านส้มตำเจ๊น้อย..

หลังจากท้องอิ่ม กองทัพน้อยเริ่มเคลื่อนพลออกจากด่านซ้าย เป้าหมายมุ่งไปที่บ้านนาเจียงตำบลโคกงามเพื่อตามหาบ้านของน้องคเชนทร์ แต่ด้วยความไม่ชำนาญในพื้นที่ทำให้อาจจะเสียเวลากับการหลงทางไปมาได้ จึงจำเป็นต้องอาศัยผู้ใหญ่ใจดีในละแวกนั้นช่วยเป็นคนนำทางไปที่บ้านผู้ป่วย  

บ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้ ดูจากสภาพทั่วไปครอบครัวของน้องคเชนทร์ ค่อนข้างมีฐานะความเป็นอยู่พอมีพอใช้ มีรถยนต์ รถมอเตอร์ไซด์ และเครื่องใช้อำนวยความสะดวกทั่วไป  ที่บริเวณหน้าบ้านน้องคเชนทร์กำลังนั่งอยู่กับพ่อ แม่ ยาย ดูเหมือนว่าวันนี้จะอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

เมือรู้ว่าใครเดินทางมาเยี่ยม ทำให้การพูดคุยทักทายเป็นไปด้วยความคุ้นเคยเป็นอันเอง  เพราะก่อนหน้านี้น้องคเชนทร์ ไปรักษาด้วยการทำเคโมทำให้คุ้นเคยกับพี่ๆพยาบาลเป็นอย่างดี

แม้จะดีใจที่มีคนมาเยี่ยมพร้อมของฝากมากมาย แต่ยังคงมีความกังวลในแววตา หลายครั้งที่ผมเห็นน้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้า  อาการของน้องคเชนทร์ตอนนี้ คือ ความเจ็บปวดขาที่ทรมานมาก และมีอาการบวมที่ต้นขาขวา พ่อแม่ ญาติพี่น้องพยายามหาหนทางรักษาทุกช่องทางทีคิดว่าจะช่วยลูกชายได้ ไม่ว่าจะเป็นน้ำป้าเช้ง ยาสมุนไพรพื้นบ้าน และยาชุดที่ไปเอามาจากหมอที่สิงห์บุรีในราคาชุดละ 6 พันกว่าบาท ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ ยาพาราเซตามอล 1 กระปุก..

ความต้องการของน้องคเชนทร์ตอนนี้ คือ การได้เตะบอล ตามประสาเด็กผู้ชาย ดูเหมือนว่าก่อนหน้าที่จะมีอาการเจ็บป่วยคงชอบเตะฟุตบอลเป็นประจำ แต่ตอนนี้ สิ่งทีทำได้คือการเตะบอลอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์แทน..

วันจันทร์ผมจะนำข้อมูลส่งต่อให้ทีมเยี่ยมบ้านเพื่อเข้ามาติดตามกันต่อไป รวมทั้งทีมผมเองด้วยว่าจะเข้ามาช่วยอะไรได้บ้างที่จะเป็นความสุขในช่วงชีวิตของน้องที่ยังมีเหลืออยู่  สิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในวันนี้ คือ การเยี่ยมบ้านไม่ใช่เรื่องที่จะมานับเป็นปริมาณกันแค่นั้น มันเป็นศาสตร์ที่ต้องอาศัยความรู้ ความชำนาญ และบางรายต้องอาศัยหลายวิชาชีพมาดูแลร่วมกัน..  

ระหว่างนั่งรถกลับโรงพยาบาล พลางคิดไปว่า มาเยี่ยมครั้งหน้าจะลองไปหาเกมส์ฟุตบอลมาให้น้องเขาลองเล่นดู..